Medeni olmak güzel bir şey
Orta yolu bulabilmek, teşekkür ederek vedalaşabilmek
Ama neden bilmem insan bazen çizgiler aşılsın istiyor, kararları sorgulansın, üzerine tartışılsın istiyor
Sadece teşekkür ederim bu senin kararın diye biten aşklar, dostluklar, ilişkiler bana samimiyetsiz geliyor
Çok sevdiğim biri benim hayatımdan çıkmak istese nedenini sorarım, irdelerim, yapabileceğim bir şey var mı diye bakarım.
Bazen insan o çabayı görmek istiyor... İnsan bütün çırpınışlarında sırtını dönen birine çırpındığını bile belli etmekten çekiniyor, utanıyor. Nerede kaldı o zaman aidiyet ?
Kısacık bir ömre ne kadar çok veda sığdırıyoruz...
Seni seviyorum kelimesi çok sık kullanan insanlar görüyorum oysa bu sözü çok sık söylemek değil hissettirmek gerekiyor. Bilmiyorum belki daha çok duymak isteyenler de olabilir.
Sözcüklerin altını doldurmak gerekiyor diye düşünüyorum ben
Nilüfer ne güzel söylemiş değil mi her sevda bir veda diye... Hasret acı verse yine de elveda der şarkının içinde.
Bu kadar zor mudur bir ilişkiyi, dostluğu yürütmek. Acı çeke çeke bitirmekten bile zor mudur?
Her şey bu kadar karmaşıkken bunları başarabilen insanlara da hayran olmuyor değilim ama genele baktığımda herkesin ilişkiler üzerine sıkıntıları var
Zamanda yolculuk yapıp her dönem insan ilişkilerini incelemeyi çok isterdim. Keşke imkanım olsaydı... Dönemle mi alakalı yoksa insanın varlığından bu zamana ufak değişiklikler dışında hep böyle miydi?
İnsan bilmek istiyor.
'
'
'
