Gösterge, genel olarak, kendi dışında bir şeyi temsil eden ve dolayısıyla bu temsil ettiği şeyin yerini alabilecek nitelikte olan her çeşit biçim, nesne, olgu vb. olarak tanımlanır. İnsanların anlaşmak amacıyla kullandıkları doğal diller, işaret dilleri, görseller, bir tiyatro resitali, bir resim, film afişleri, müzik parçaları, bir ülkede ulaşımı
sağlayan yapılar, kısacası amacı bildirişim olsun olmasın bütün çeşitli birimleri kapsayan bir dizgedir. Gösterge, fizikseldir. Örneğin açık arttırmanın olduğu bir ortamda bireyin kulak memesini çektiği gören müzayedeci
bunu bir gösterge olarak algılar, bu hareket fiyat artışına gönderme yapmaktadır ve iki tarafta bu durumu böyle yorumlamaktadır. Anlam birey tarafından müzayedeciye aktarılmış olur ve böylece iletişim gerçekleşir. Son yıllarda gösterge sözcüğünün gündelik dilde kullanımı yaygınlaşmaktadır. Örneğin, kırsal yerlerden büyük kentlere göç, kırsal alanlardaki çalışma imkânlarının yeterli olmadığının göstergesidir. Yaşadığımız dünya adeta göstergelerle, biçimlerle, imgelerle sarılmış durumdadır. İmgelerin amacı iletişimdir ve insanlar tarafından üretilmektedir.
Herhangi bir düşünceyi, görüşü, yeni çıkan bir ürünü imgelerle başka birine aktarabilmekteyiz. Düşünme eylemi, imgeleri kullanma ve onları işletme sürecidir. İmgelerin aracılığıyla düşünebilmekteyiz ve konuşabilmekteyiz. İmgelerin algılanması ve yorumlanması aşamasında doğru bir biçimde olması eğitim, deneyim ya da toplumsal olmakla ilgili bir durumdur. Her insanın beklentisi, amacı, niyeti aynı olmayabilir. Hatta iletişim kurmak için dilsel olarak bir şeyler söylemek illa gerekli değildir. Herkes isteklerini aynı imgelerle anlatamayabilir. Buda farklı türde
imgelerin kullanılabildiğini göstermektedir. Görüntüsel, sözel, dijital ya da başka herhangi bir türdeki imge grubu iletişim amacıyla kullanılabilmektedir.
İmge, göstergebilimin araştırma konusudur. İmge bir uyarıcı konumundadıryani duyusal bir tözdür. İşlevi zihinde ikinci bir imgeyi canlandırmaktır. Birey, imgeyi gösterge olarak kabul ettiği zaman ikinci imgeyi canlandırabilmektedir. Kendinden başka bir şeye göndermede bulunması ve birey tarafından anlaşılması imgenin iki temel unsurdan oluştuğunu göstermektedir. Bunlar gösteren ve gösterilendir. Gösteren anlatım düzlemi, gösterilen ise içerik düzlemidir. Bu iki arasındaki bağlantı aslında saymacadır. Trafik ışıkları bunun en önemli kanıtlarından biridir. Trafiğin kendine has bir akış dili vardır. İnsanlar kırmızı ışığı gördüğü zaman duracağını ya da yeşil ışığı gördüğü zaman geçmesi gerektiğini bilmektedir. Sürücüler arasında bir uzlaşım vardır.
