Ankara’nın yaklaşık 5 kilometre kuzeydoğusunda yer alan ve günümüzde tamamıyla yapıların altında kalan Etiyokuşu Höyüğü, hem başkentin tarihi dokusunu hem de Türkiye arkeolojisinin önemli bir dönemini temsil ediyor. Kazı ekibi tarafından verilen “Etiyokuşu” ismini taşıyan höyük, ilk Türk arkeologlar tarafından kazı yapılan yerlerden biri olarak tarihe geçti.
Höyük, 1937 yılında İsmail Kılıç ve Şevket Aziz Kansu tarafından gerçekleştirilen bir kurtarma kazısı sırasında keşfedildi. Höyük, kazı öncesinde Çubuk Barajı asfaltıyla ikiye bölünmüş ve kum çekilmesi nedeniyle büyük ölçüde tahribata uğradı.
Kazı çalışmaları sırasında höyükte üç ana tabaka ortaya çıkarıldı. II. ve III. tabakalarda taş temelli ve kerpiç duvarlı yapılar bulunurken, I. tabakada iki odalı, dörtgen planlı bir evin temelleri açığa çıkarıldı. Ayrıca, çeşitli noktalarda ağızları taş yığınlarıyla kapatılmış hububat çukurları da keşfedildi. Yaklaşık 6 dönümlük bir alana yayılan höyük, o dönemin yaşam tarzına dair önemli ipuçları sunuyor.
