Türk kültüründe ölülerin üstüne bıçak veya benzeri nesnelerin konulması, tıpkı diğer kültürlerde olduğu gibi, çeşitli geleneksel inançlara dayalı bir uygulama olabilir. Bu uygulama, bazen yanlış anlamalar veya batıl inançlarla ilişkilendirilse de aslında derin köklere sahip eski bir gelenekten kaynaklanıyor.
Eski Türklerde Demir, Kutsal Bir Madde Olarak Görülür
Altaylar, demir yatakları bakımından zengin bir bölgede yaşadılar ve eski Türkler için demircilik, önemli bir meslek olarak kabul ediliyordu. Eski Türklerde demir, kutsal bir madde olarak görülüyordu. Hatta Juan Juan İmparatoru, Bumin Kağan'dan kızını istediğinde "Siz Ötüken Dağları'nın demircileri misiniz?" şeklinde aşağılayıcı bir ifade kullanmıştır. Bu, demirin kültürel önemini gösteren bir örnektir.
Şaman Geleneklerine Dayanır
Demirin kutsal niteliği, Türklerin hayatının pek çok alanına etki etmiştir. Özellikle ölen kişinin üstüne demir veya bıçak koyma uygulaması, şaman geleneklerine dayanmaktadır. Bu gelenekte, ölen kişinin ruhunun öbür dünyaya geçişi sırasında kötü ruhları uzaklaştırması beklenir. Bu nedenle, demirin veya bıçağın kullanılmasıyla ruhun güvenli bir şekilde göç etmesi amaçlanır.
Mezarların Göbek Kısımlarına Bıçak Motifleri İşlenmiştir
Osmanlı İmparatorluğu döneminde bile, bu gelenek sürdürülmüş ve mezarların göbek kısımlarına bıçak motifleri işlenmiştir. Bu, ruhun özellikle göbek bölgesinden ayrıldığına inanıldığından yapılmış bir uygulamadır. Sonuç olarak, ölen kişinin karnına bıçak konulması, Türk kültüründe derin köklere sahip eski bir gelenek olarak kabul edilmelidir. Bu gelenek, demirin kutsallığına ve ruhların güvenli geçişine olan inançla ilişkilendirilir.
