Pandemi sürecinde epeyce yorulduk.

Fiziki anlamda aşırı dinlenme yaşamış olsakta, manevi anlamda bizden çok şey götürdüğü kesin.

İnsanoğlunun doğası gereği sosyal hayattan uzak olmak bizi son derece bunalttı.

Vaka sayılarının yükseldiği şu günlerde hala aşı olmamaya direnenleri anlamakta güçlük çekiyorum.

Oysa daha geçen yıl bu vakitlerde şöyle bir hafızamı tazelersek eğer, neler yapıyorduk?

Ekmeğimizi mahalle aralarına fırıncılar getiriyordu.

Marketler sınırlı sayıda insanı sınırlı saatlerde alıyordu.

Evimizin yanı başındaki marketler dışında alışveriş imkanımız yoktu.

Ailece yenilen bir yemeğe yada sinema gibi sosyal aktivitelerden çok uzaktık.

Hafta sonları sokağa çıkamıyorduk, saatlerce, günlerce evimizde adeta hapis hayatı yaşıyorduk.

Psikolojik açıdan gergin bireyler haline gelmiştik.

Sosyalleşemiyor, konu komşu hısım akrabayı ziyaret edemiyorduk,

En sevdiklerimiz olan aile bireylerimizle bile görüşmeyi bırakmak zorunda kalmış, bayramlarda bile en önemli geleneksel değerlerimizden biri olan aile ziyaretlerini yapamıyorduk.

Avrupa ve Amerika gibi gelişmiş ülkelerdeki sağlık sisteminin çöktüğünü izliyor, İtalya ve ingiltere gibi ülkelerde hastanelerin bahçesinde tedavi görmeyi bekleyen hastaların görüntülerini izliyorduk.

Peki bizde ne oldu?

En yüksek vaka döneminde bile hastanelerimiz bize yetti!

Sağlık personeli maksimum riskle karşı karşıya birakılmadan iyi korundu, böylece sağlık sektöründe devamlılığı sürdürüp tedavi yöntemleri ve sağlık işleri aksamadı.

Güçlü bir sağlık sistemimiz varmış bunu öğrendik.

Tıkır tıkır işleyen, en zorlayıcı hatta bu zamana kadar Dünya üzerinde görülmemiş bir virüsle karşı karşıya kalmamıza rağmen sağlık sektörümüzün sağlam zemine kurulu sistemi sayesinde sıkıntı yaşamadık.

Avrupa, Amerika gibi ülkelerde test bulmakta zorlanırken, biz hergün testlerimizi yaptık.

Hemde öyle 100-200 bin değil, 400 bine kadar çıkabildik.

Listeyi böyle uzatıp gidebiliriz.

Başarılarımızı sağlık sistemimizin kusursuza yakın işleyişini övebiliriz.

Ama tüm bunlara rağmen hala ama hala aşı olmayan kişisel var.

Bunu anlamaksa aklımı zorlayan bir durum.

Bu kadar zorlandığımız günlere geri dönmemek varken neden hala kendimizi ve toplum sağlığını koruyamıyoruz!