Kötülük sanki eskiden bu kadar hayatımızda yoktu
Ya da sosyal medya ile her şeyi anında gördüğümüz için, tüm dünyayı takip edebildiğimiz için kötülüklere de daha maruz kalıyoruz
Bir kesim ortaya çıktı. Merhamet duygusunu yitirmiş, kötülükten beslenen, her şeye saldırma ihtiyacı duyan... Kendisinden olmayanı kabul etmeyen hatta kendisinden olmayan biri ölünce buna sevinen
Bir insan başka birinin ölümüne nasıl sevinebilir?
Ya da başka toplumların yaşadığı sıkıntılarda nasıl sevinebilir?
Kalbimde hiçbir zaman nefrete ve kötülüğe yer vermedim.
Bu kadar yoğun ve güçlü bir duyguyu nasıl içinizde barındırabiliyorsunuz ?
Hiç mi rahatsız olmuyorsunuz?
Başka birinin yaşadığı bir üzüntü sizi nasıl mutlu edebiliyor?
Sosyal medya kötülüğün kalbi olmuş durumda. Sahte hesaplar, profiller açan insanlar nasılsa beni kimse tanımıyor diye hiç tanımadığı insanların fotoğraflarının altına küfürler yazıyor, ölmeni istiyorum diyor. Ya bu duyguyu tanıdığın birine bile bence hissedemezsin.
Tanımadığın birine nasıl hissediyorsun?
Fenomenlerin hesaplarına girip özellikle yorumları okuyorum. Toplumun genel psikolojisini anlamaya çalışıyorum.
Bir kere herkes ama herkes fiziksel görünüş hakkında bir fikir sahibi maşallah!
O kişinin kazandığı paradan, ailesine, gittiği yerlerden, eğitimine kadar söz hakkı buluyor kendinde.
Bu tarz işler yapan insanların eleştireye açık olmalarını düşünürüm ama senin ölmeni istiyorum, sen çok çirkinsin tarzı söylemler eleştirmek değil
Bilmiyorum bu kötülük duygusu kalbinize nasıl yerleşti. Ne sizi tetikleyen? Bir durup düşünseniz, üstüne kafa yorsanız belki vazgeçersiniz bu duygulardan
Ya da bu bir hastalık bilemiyorum
Bildiğim tek bir şey var bu durumun artışı günden güne hızlanıyor. İyi dünya ütopya diye bir yazı yazmıştım. Sanırım dönüp dolaşıp oraya geliyorum. Bu dünyada bu kötülükleri gördükçe asla anne olasım da gelmiyor.
Daha iyi günlere, geleceklere... Bir yerlerde benim gibi düşünen insanlara sevgilerle
