Nerede durumu kötü bir insan görsem gözyaşlarıma hakim olamıyorum

Dünyanın bu kadar zengin ve verici olmasının yanında insanların bencilliği hayata odaklanmama engel oluyor

Dün bir amca gördüm sosyal medyada. Elinden ameliyat olmuş ağrısı varmış ama çalışmak zorundayım diyor. Bunu söylerken amcanın gözleri doluyor

Bu videoyu izleyip üzülmeyen bir insanın ben insanlığını sorgularım

Gençlerimiz gençliğini yaşayamıyor, yaşlılarımız bir köşede oturup yaşlılığın keyfini çıkaramıyor

Hangi birine üzüleceğimi şaşırdım ya da hangi birine yardım edeceğim de bunlar bitecek

Gerçekten herkesin temel ihtiyaçlara rahatlıkla ulaşabileceği bir dünya inşa edilemez mi?

Edilebileceğini bildiğim için daha da acı çekiyorum.

Yaşanan ortalama 70-80 seneyi geçim sıkıntısı ile geçirmek... O zaman hayatın anlamı nerede

Ömrünü bununla tüketen insanlar var gerçekten

Çocuğuyla düşünmeden tatile gidemeyen, torununa istediği şeyleri alamayan insanlar

Ben durumun keyfe keder her şeye sahip olma boyutundan bahsetmiyorum

Ama insan ömrü de bir evden, arabadan değerli olmalı...

Dünyanın başka noktalarında susuzluktan, açlıktan ölen bebekler var ya

Yazmak inanın kolay değil, düşünmek bazen aklımı kaybetmeme bile neden olabiliyor...

Hazıra konmaktan, her şeye kolay ulaşmaktan falan bahsetmiyorum ben ama hani şu temel ihtiyaçlar varya insanlar onlara ulaşamıyor.. Bizim düşünmeden harcadığımız suya, çöpe atmaktan çekinmediğimiz ekmeğe ulaşamıyor.

Hep vazgeçiyorum düşünmeyeceğim diyorum ama engel olamıyorum...

'

'

'

'

'