Cahil deyince öncelikle eğitilmemiş, kendi söylediğini kendi de anlamayan, insanlar anlamadığı için onları eleştiren, doğru mu yanlış mı diye sorgulamadan bildiğini sandığı şeye körü körüne bağlanan insanlar aklımıza gelir. Cehaletin zararları uzun dönemde daha net hissedilir. Nasıl ki kötü insan iyi insandan güçlüyse bilgelik de cehalet karşısında o kadar naiftir. Gücü içermediği takdirde kötülük, aciz bir fesatlıktan başka bir şey değildir. Cahilin sesi işte bu yüzden yüksek çıkar. Böylelikle cahil insanın sesi bilge insanın sesinden daha çok duyulur. Dünya tarihi bunun örnekleriyle doludur. Bilge insan cahille tartışmaya girmez. Hal böyle olunca cahil tartışmayı girmeden kazanmış gibi görülür. Kendisine ses çıkarılmadığından cahil insanın sesi, bilge insandan daha çok ve daha yüksek çıkar. Ve Cahil insan, bilge insana hakim olduğunda felaket ve adaletsizlik kaçınılmaz olur. Ama Kötülük ve iyiliğin, cahillik ve bilgeliğin, karanlık ve aydınlığın, siyah ve beyazın mücadelesi her zaman devam eder. Hayat akarken iyilik ve kötülüğün, cehalet ve bilgeliğin, karanlık ve aydınlığın savaşı her zaman devam edecek. Önemli olan biz hangisinin peşinden gideceğiz?

'