Eylül ayına girdik. Mevsimlerin ve ayların ilk günleri benim için her zaman umut verici olmuştur. Sohbahar bereketiyle geldi. Sabaha karşı yağan yağmuru duyan şanslılardan sayıyorum kendimi...
Erkenden kalktım kahvemi yaptım Yağmura eşlik ettim...
Yeni kararlar aldım.
Sosyal medyadan uzak kendime vakit ayırdım
Düşündüm...
Günlerin içinde savruluşumu, hayat denen uzun gibi görünen o kısa yolda verdiğim mücadeleleri...
İnsalığı düşündüm. Bu kadar kötülüğün dünya gibi bir güzellikte neden yer aldığını anlayamadım
Kötülüğe karşı hep iyi olma sözü verdim kendime
Bu kadar bolluğun içinde açlıktan ölen insanları düşündüm. Yağan yağmura eşlik etti gözümden akan birkaç damla yaş
Şimdi güneş açtı, toprak kokusu bile kalmadı. Zaten bu kadar binanın arasında toprak kalmadı
Ağaçları kestik binalar diktik
Yapılmaması gereken yerlere evler yaptık
Sohbet etmeyi unuttuk her şeyi beğen butonlarına hapsettik
Zamanın kıymetini unuttuk sanki hep aynı anda kalacakmışız gibi...
Hepinize güzel bir gün diliyorum